Maandag 7 januari

Na het bird feeding (nee niet Bert feeding) ontbijten we. Bird feeding is overigens het voeren van de parkieten met sloffe rijst. Schitterend gezicht, zo rond de 50 van de groen oranje, rood en paar gekleurde vogels bij elkaar te zien. En tam dat ze zijn! Maar als ze op je arm gaan zitten, dan prikken hun klauwtjes meteen door het vel.

We zoeken een trail uit en lopen zo’n 7 km in het regenwoud, Maar dat is minder leuk dan ik dacht. Bijna geen vogels te zien, wel te horen. Wel 10 verschillende soorten vlinders en die zijn mooi. Tegen de middag bezoeken we Airlie beach centrum en maken de cruise rond. Vervolgens bezien we het centrum, maar dat staat door rioleringswerkzaamheden flink op de kop. Het is warm in de stad, zodat we redelijk snel na het doen van enkele boodschappen weer naar de camping gaan. We duiken de pool in en relaxen op heerlijke ligstoelen. Dan krijgen we echter een behoorlijke bui en zo gaat het verder gedurende de avond en nacht. Met enige regelmaat een regenbui van enkele minuten. We eten in de campkitchen, waar we gebakken aardappelen, gemengde salade en kangoeroe biefstuk maken. Nou dat smaakt voortreffelijk. Zo’n campkitchen is wel een leuk ontmoetingspunt. We spreken een stel en  komen ern na enige minuten achter dat ze nederlands  spreken. Want ik vraag welk kaartspel ze spelen. De dame zegt dat het in Dutch “wippen”heet. Bertus heel ad rem zegt in het nederlands dat hij daar een heel ander beeld bij heeft. Ze kijkt en aan en concludeert dan dat we allen nederlands spreken. Het zijn overigens Belgen. Verder ook leuk conctact met een stel engelsen. Leuke humor, maar aardappelen 3 kwartier koken vind ik wel opmerkelijk.

8 januari. We staan heel rustig op, want het is een overgangsdagje voor de cruise. Verder zitten we lekker rond en in de pool. Ik verbrand daarbij nog behoorlijk. Na een maaltijd met fish en chips worden we met nog een stel (/dave & pamela) opgehaald voor de tour met de Solway Lass. We worden snel ingekwartierd. Het stel dat bij ons inzit maak ik nog aan het schrikken door te melden dat Bertus hard snurkt. Ze krijgen een andere kamer en bij ons komt David, die Duitser is en Nederlands spreekt, maar ook Engels, want hij woont in London. We varen circa 2 uur varen op de motor gaan voor anker bij Macona Inlet op Border Islands. Zo’n schip uit 1902 gebouwd in NL brengt wel een eigen sfeer mee. De crew uit 6 personen is heel aardig en er zijn 29 passagiers. Verder geen Nederlanders, wel veel duitsers, Ieren, engelsen en nog waty ongeregeld spul. De zon gaat hier overigens al tegen kwart voor zeven onder!

Het slapen gaat ons goed af en zo rond half zes zitten we al weer aan het dek.

9 januari

Tegen half zeven ontbijt. We varen tegen acht uur naar Whitehaven Island en bezoeken wandelend over het eiland Whitehaven beach en het uitzichtspunt op de inlet. Het strand is echt wit en niet warm! Het is 99% silica. We zien grote roggen zwemmen op anderhalve meter afstand en als je weet de crocodile hunter door een steek van een rog is omgekomen, dan word je wel wat voorzichtig. Het zicht op de baai is wat minder imposant dan ik dacht, omdat het vloed is, maar we zien wel grote vissen, scholen roggen en zelfs een dugong; een soort viskoe, die wel 3 meter en 200 kg kan worden.

Daarna varen we naar Border eiland om te snorkelen. Voor albert is dat de eerste keer en het is een schitterende ervaring. Hij heeft er wel last van dat mijn bril wat snel volloopt, want hij kan niet zonder gewone bril eronder. Maar er zijn fantastisch mooie vissen en schitterend koraal in heerlijk lekker warm water. Alleen die stingersuit is bagger, maar die moet je wel aan. Het zit er vol met kleine kwallen, maar die steken niet, maar het risico is te groot. We varen wederom op de motor, want er is weinig wind, naar Stonehaven en zien daar de zon ondergaan. Het diner is laat, maar het is erg gezellig. We praten me deze en gene en alle reiservaringen en plannen worden gewisseld. Opvallend is dat al die Ierse meiden melkwit zijn. En de hele reis zullen blijven, want ze smeren zich van top tot teen in.

10 januari

Als gebruikelijk is Bertus heel vroeg op en ik iets later. We varen naar Mackerell Bay om te snorkelen en Voor Bertus wordt het duiken. Dat is een fikse tegenvaller. Het is erg hoog water en het zicht is gering. Ik zie helemaal niets! En het duiken blijkt ook al niet erg succesvol. Jammer, maar daar van de bemanning ook niet veel aan doen. We doen nog wel even aan de Solway Swing. Dat is met een lang touw aan een zijmast van de boot af springen, een grote zwaai maken en dan in het water plonsen. Het is een er leuk vermaak, maar ik klets er nog wel even flink op mijn zij in, zodat ik de ribben goed kan voelen.

We varen naar Hayman Island; nu ook met zeil en dat is aardig. Albert mag ook vrijwilliger zijn en mag op commando het middenzeil hijsen. Grappig. Blue Pearl Bay Blijkt een schitterende snorkellocatie. We genieten geweldig. Omdat de vissen ook nog even gevoerd worden zit je rondom in alle kleuren vis. Er komen ook grote voorbij, zoals een Napoleon Wrasp. Dankzij Bertus weet ik nu ook de naam. Ook de koraalformatie is grandioos. We drijven en zwemmen er twee uur rond,  Heerlijk, maar we hebben er geen foto’s van kunnen maken.

Wel blijkt de barman al een dag ziek en de kapitein een leerling ook. Maar we bedienen ons zelf verder wel, Verder zijn er ook wat gasten niet fit. We krijgen een hapje en nemen een drankje en varen ondertussen naar de Naro inlet, waar we in een hele mooi baai met nog vijf boten overnachten.

Dag 27.

Ik ben vroeg op, maar Bertus is al eerder vertrokken. David onze kamergenoot is ook al weg, maar die heeft zijn bed op het dek gelegd, want die wil niet aangestoken worden. Bertus blijkt inmiddels met nog wat anderen ook last van de maag te hebben en bezoekt herhaaldelijk het toilet en kruipt er dan maar weer in. We gaan dan ook met een paar man aan land om een aboriginal grot te bezoeken. Het stelt in feite niet veel voor, maar het is wel zeer de moeite waard om te overdenken, hoe die mensen hier geleefd hebben. En hoe zo ruim 100 jaar geleden onvrijwillig zijn gedeporteerd. Nu is er wel veel aandacht voor, maar ik heb nog geen aboriginal gezien, althans niet bewust.

Na dit uitstapje varen we naar Caves Cove op Hook Island. Wederom snorkelen, maar ook wederom hoogtij en dus valt er weinig te zien. Het blijft wel lekker om zo in het warme water van zo 26 a 27 graden te dobberen. Bertus doet wel mee, maar niet echt fit. Hij verdwijnt dan ook snel weer de kooi in als we terug zijn. We lunchen nog lekker en varen dan met een paar zeilen op naar Airlie Beach. Het zit er weer op. Het was gezellig; met voor Albert vele nieuwe ervaringen. Het is weer zo’n heerlijk warme zomeravond. Zo meteen maar even wat eten en dan nog even nagenieten, hoewel voor het eerst zijn de muggen vervelend. Bertus is al weer aan de beterende hand.